کوه پرسید ز رود

کوه پرسید ز رود

                         زیر این سقف کبود

راز ماندن در چیست ؟ 

 گفت : در رفتن من

کوه پرسید : ومن ؟  

 گفت در ماندن تو

 بلبلی گفت : ومن ؟

        خنده ای کرد و گفت :

                                      در غزلخوانی تو

آه از آن آبادی

که در آن کوه روَد،

                            رود، مرداب شود

و در آن بلبل سرگشته

                                 سرش را به گریبان ببرد ،

و نخواند دیگر

من و تو ،

                                            بلبل و کوه و رودیم

راز ماندن جز،

در خواندن من،

                    ماندن تو ،

                                    رفتن یاران سفر کرده ی ما نیست

                                                     بدان!